- feyz
- is. <ər.> Nemət, bərəkət, rifah, bolluq. // İnsanın hər hansı maddi və mənəvi tələbini təmin edən, ona zövq verən, məmnunluq hissi törədən, fayda verən şey. <Məlikşah:> Səfər et, bax, nə gözəldir dünya; Çox olur feyzi xəyal aləminə. H. C.. Öz feyzini hər yanda təbiət; Vermiş bizə zəhmətlə, əməklə. M. Müş.. Feyz almaq (aparmaq) – bax feyzlənmək. Padşah o qədər feyz apardı ki, naxoşluğu tamam sağaldı. «Məsum». Dünyaya gəlmişik; Həyatdan, dünyadan feyz alaq; Dünyaya gəlmişik; Dünyada ucalaq. B. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.